برگ پاییز

  

 وقتی چو برگ پاییز بر روی گل نشستی ‌

با زردی نگاهت بغض مرا شکستی 

وقتی که کار من شد از تو دل بریدن 

عمریست بی قرارم تا لحظه ی رسیدن 

پرسه زنانت منم در خم این کوچه ها 

روز به سر می شود با همه ی غصه ها 

تاب مرا برده است غربت این کوچه ها  

عمر به سر می شود از پی این روزها  

ثانیه ها

 

چه زود می گذرند ثانیه ها.... 

و در پشت این پرده ابهام سوالی باقیست.... 

زندگی واژه غریبی است: 

روزی آمده ایم و روزی خواهیم رفت.

قفس

زمانی که شیری در شهری رها شود شیر را در قفس می کنند. اما اگر در جنگلی گرفتار شدی باید خود در قفس روی